24 Φεβρουαρίου 2015

Τα Βλάχικα χωριά της περιοχής Ασπροποτάμου

ΚΡΑΝΙΑ

Δημήτρη Λιθοξόου:
1. Pertuli [Αυστριακός Χάρτης 1914]. Περτούλι [Χάρτης Κοντογόνη 1912]. Pertuli: βλάχικο χωριό [Boué 1854, I 58]. Pertuli: βλάχικο χωριό [Hahn 1854 I, 32]. Pertouli: βλάχικο χωριό [Lejean 1861, 21]. Pretuli: ρουμάνικο χωριό [Picot 1875, 36]. Pertuli: Στην περιοχή του Ασπροποτάμου. Κάτοικοι 500 Αρομούνοι [Weigand 1895, 317]. Περτούλι, δήμου Αιθίκων, νομού Τρικάλων, στην απογραφή του 1896 είχε 2.046 κατοίκους, [Χουλιαράκης 1974, 241]. Πορτούλι: τμήμα Πόρτας (Πόρτα Κολ), κουτσοβλάχικο χωριό [Αραβαντινός 1905, 51]. Pertouli: βλάχικο χωριό [Papahagi 1905, 168]. Περτούλι: Περτουλίου Τρικκάλων, 97 κάτοικοι [Λεξικόν Συνοικισμών 1923, 92]. Περτούλι: Τ.Δ. Αιθήκων, επαρχία Τρικκάλων, διάταγμα 29/8/1912 (Φ.Ε.Κ. 261/1912) [Αρχεία Δρακάκη - Κούνδουρου 1940, 682]. Περτούλιον: Περτουλίου Τρικάλων, 109 κάτοικοι, υψόμετρο 1.150 [Λεξικόν Οικισμών 1974, 296]. Περτούλι: Κυρίως κτηνοτροφικό χωριό. Το χειμώνα έχει πληθυσμό 75 κατοίκους και το καλοκαίρι 400 [Ζούκας - Φώλιας 1996, 124]. Περτούλι: Βλαχοχώρι της περιοχής Ασπροποτάμου. Σύμφωνα με κώδικα της μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων, υπήρχε ήδη τον 10ο αιώνα. Το 1823 το χωριό ισοπεδώθηκε από τουρκαλβανικό στράτευμα [Κουκούδης 2000, 78, 91, 135]. Περτούλι: (έως το 1940 Πετρούλι), δήμου Αιθήκων, νομού Τρικάλων, κάτοικοι 132 [Λεξικό Σταματελάτου 2001, 613].
Neraidoxori
2. Veterniko [Αυστριακός Χάρτης 1914]. Βετερνίκον [Χάρτης Κοντογόνη 1912]. Veternico: βλάχικη κωμόπολη με 300 εστίες [Pouqueville 1826 II, 378]. Vetourniko: βλάχικο χωριό [Boué 1854, I 58].

20 Φεβρουαρίου 2015

Νεοέλληνες και καφενεία

Νεοέλληνες και καφενεία ... (καφενεία= φέις σήμερα (εξέλιξη)... ) "
“ Όταν βλέπω αυτούς όλους τους νεοέλληνες, τους τεμπέληδες, που δεν ξέρουν τι να κάνουν και κάθονται στο καφενείο και παίζουν τάβλι ή χαρτιά ή κουβεντιάζουν, μου ‘ρχεται να τους σιμώσω, να τους απλώσω τις χούφτες και να τους πω: Άνθρωποί μου, που δεν ξέρετε τι να τον κάνετε τον καιρό σας, δώστε τον μου εμένα να τελειώσω το έργο μου και να σώσω την ανθρωπιά μου ”.
(Συνέντευξή του Νίκου Καζαντζάκη στον Γιάννη Μαγκλή)


18 Φεβρουαρίου 2015

Η σοφή γριά και το ραγισμένο δοχείο


Η ιστορία ξετυλίγεται πριν πολλά χρόνια … σε μια επαρχία, κάπου στην Κίνα, όπου ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό ρυάκι, με δυο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους ώμους της.
Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.
Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής, από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε με τη στάθμη του νερού ως τη μέση. Έτσι, για δύο ολόκληρα χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.
Φυσικά, το τέλειο δοχείο ένιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε κι ένιωθε ντροπή για την ατέλειά του. Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στην ηλικιωμένη γυναίκα.
«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»
«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά. «Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;»
«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»
Η γυναίκα χαμογέλασε:
«Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.» «Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και τα τοποθετώ το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα τόση ομορφιά να στολίζει το σπιτικό μου.


https://www.youtube.com/watch?v=794VpExmV-I
" Η σοφή γριά και το ραγισμένο δοχείο " ...

Η ιστορία ξετυλίγεται πριν πολλά χρόνια … σε μια επαρχία, κάπου στην Κίνα, όπου ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό ρυάκι, με δυο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους ώμους της.

Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.

Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής, από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε με τη στάθμη του νερού ως τη μέση. Έτσι, για δύο ολόκληρα χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.

Φυσικά, το τέλειο δοχείο ένιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από  αυτά που έπρεπε κι ένιωθε ντροπή για την ατέλειά του. Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στην ηλικιωμένη γυναίκα.

«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»

«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά. «Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;»

«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»

Η γυναίκα χαμογέλασε:

«Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.» «Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και τα τοποθετώ το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα τόση ομορφιά να στολίζει το σπιτικό μου.

17 Φεβρουαρίου 2015

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

Όσο μπορείς, στο χέρι σου είναι " ...
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς : ... Μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.(Κ.Καβάφης)


https://www.youtube.com/watch?v=cTh8XA6hI2g
" Όσο μπορείς, στο χέρι σου είναι " ...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς : ... Μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

16 Φεβρουαρίου 2015

Ανεκπλήρωτες ... Επιθυμίες

" Ανεκπλήρωτες ... Επιθυμίες "
(Κωνσταντίνος Καβάφης)

 Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά — έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
Ανεκπλήρωτες ... Επιθυμίες "
(Κωνσταντίνος Καβάφης)
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά — έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.

13 Φεβρουαρίου 2015

Σου υπόσχομαι τον πιο αυθεντικό εαυτό μου

" Σου υπόσχομαι τον πιο αυθεντικό εαυτό μου " ...
Ξέχνα τα κλισέ, τα συμβόλαια, τα τυπικά, τα άτυπα και τις τυπικότητες.Τα προγραμματισμένα ραντεβού, τα παιχνίδια του μυαλού και τα παιχνιδάκια που μάθαμε. Γάμησε το πρόγραμμα και τα «πρέπει», την υπερανάλυση και τις συμβάσεις. Απλώς κοίταξε με στα μάτια και πες ότι θα είσαι εδώ. Σήμερα. Φίλος, εραστής, σύντροφος, παρεάκι, αδερφός. Όποιος και να είσαι. Αφαίρεσε τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τις εξισώσεις, τα περίπλοκα σύμβολα και απλώς πρόσφερε μου εσένα για την αλήθεια μου και την δέσμευση μου.
Δεν απαιτώ το «για πάντα», θέλω μόνο το σήμερα σου.
Ευαίσθητες λέξεις, πραγματοποιημένες πράξεις και μια υπόσχεση είναι πολύ πιο πολύτιμα από την μη πραγματικότητα του για πάντα. Σε έναν κόσμο απρόβλεπτων και μια ζωή όπου όλα είναι άγνωστα, σου δίνω αυτή την υπόσχεση.
Σου υπόσχομαι να είμαι το 100% το εαυτού μου -το τρελό μου, το ανασφαλές μου, το μερικές φορές ντροπαλό και απόλυτο μου, αλλά πάντα το αιρετικό δικό μου.
Υπόσχομαι να σε αφήσω να είσαι εσύ, όπως ακριβώς μου ήρθες, όχι αυτό που επιθυμώ να είσαι. Δε θα αμφισβητήσω την πρόθεση, σου αλλά θα εμπιστευτώ τον σκοπό σου.
Υπόσχομαι πάντα να ψάχνω το αυθεντικό δικό σου, να σε ενθαρρύνω να εξελίσσεσαι, να ψάχνεις και να ρουφάς τη ζωή, τη γνώση, την εμπειρία.
Σου υπόσχομαι να σου επικοινωνώ την ανάγκη μου να απομονωθώ, δε θα παίζω εγωιστικό κρυφτό. Θα επανέλθω υπεύθυνα όταν θα είμαι έτοιμη να ξαναδώσω.
Σου υπόσχομαι ότι δε θα σου φορτώσω το παρελθόν μου και τους φόβους μου με απρόβλεπτες συμπεριφορές. Το παρελθόν μου είναι δικό μου για να το αντέξω και να το διαχειριστώ. Θα επιτρέψω μόνο στα θετικά να ενισχύσουν την ιστορία μας. Και αν το παρελθόν μου εμφανιστεί και απαιτήσει να πάρει κυριαρχία και ιδιοκτησία, σου υπόσχομαι ότι θα το πάρω στην άκρη να το νουθετήσω. Θα είναι μόνο δικό μου και όχι κοινή μας προίκα.
Σου υπόσχομαι να μη σε εγκαταλείψω όταν οι καιροί γίνονται δύσκολοι και η ζωή σε λυγίζει, αλλά θα μετακινήσω ό,τι βάρος μπορώ, για να γίνει πιο ισορροπημένη και σταθερή.
Σου υπόσχομαι να σε βλέπω και όχι μόνο να σε κοιτάζω. Η ματιά μου είναι το σπίτι σου, βρες το σπίτι σου στο δικό μου. Φέρε ό,τι χρειάζεσαι γιατί δεν μπορώ να διαβάσω το μυαλό σου. Μπορείς να μιλάς για χάος, απώλεια, αβεβαιότητα και εγώ θα ακούω. Το να ακούω είναι το δώρο μου σε σένα και στο προσφέρω για να ακούσω τις ιστορίες της ζωής σου και σου υπόσχομαι να το κάνω χωρίς κριτική.
Σου υπόσχομαι να φροντίζω τις πληγές σου και να είμαι όσο πιο ευάλωτη και ανθρώπινη γίνεται. Σου υπόσχομαι να γκρεμίσω τους τοίχους μου τούβλο-τούβλο, μέχρι που να δεις την ψυχή μου.
Σου υπόσχομαι να μη με επηρεάσει η αβεβαιότητα αυτού του κόσμου, είναι δική μου ευθύνη να βρω εγώ το στέρεο έδαφος μου και να γνωρίζω πως να σταθεροποιηθώ στο χάος και στην αταξία.
Σου υπόσχομαι να μην κατηγορώ και να αποπροσανατολίζω, αλλά να αναλαμβάνω και να απολογούμαι.
Σου υπόσχομαι ότι η σκοτεινή μου πλευρά δε θα γίνει προϊόν ανάλωσης για την τέρψη του δικού μου εγωισμού. Θα μείνω στη σπηλιά για να του μιλήσω, αλλά δε θα τον προβάλλω πάνω σου. Δε θα απαιτήσω σωτηρία, ούτε θα σου την προσφέρω.
Σου υπόσχομαι ότι θα σου δίνω την αγάπη που χρειάζεσαι για να επιβιώσεις, δε θα επιτρέψω να πνιγείς, ούτε στην υπερβολή της, ούτε στην έλλειψη της.
Σου υπόσχομαι ότι θα πάω πίσω απ’ τα συμφραζόμενα και δε θα κάνω υποθέσεις που είναι συνδεδεμένες με ανεκπλήρωτες προσδοκίες. Σου υπόσχομαι να νιώθω το ρυθμό σου και να ψάχνω τον χτύπο σου.
Σου υπόσχομαι να σου λέω τις σκέψεις μου και να μοιράζομαι τις ενοχές μου. Και αν όλα γίνουν απρόβλεπτα, σου υπόσχομαι να τα αγκαλιάσω, να πάω μαζί τους, γιατί μπορεί να κοιτάζαμε και οι δύο στη λάθος κατεύθυνση. Σου υπόσχομαι ότι θα σε αγαπάω για να νιώθεις ελεύθερος.
Σου υπόσχομαι τον πιο αυθεντικό εαυτό μου. Την αλήθεια μου. Την ειλικρίνειά μου. Και πάνω απ’ όλα την καρδιά μου. Σήμερα.


11 Φεβρουαρίου 2015

Αληθινή ιστορία

" Αληθινή ιστορία : Ένα φτωχό αγόρι χτύπησε μια πόρτα για να ζητήσει φαγητό. Αυτός που του άνοιξε " …
Μια μέρα, ένα πολύ φτωχό αγόρι που πουλούσε μικροπράγματα από πόρτα σε πόρτα, για να πληρώνει τα εισιτήρια του για το σχολείο, ένοιωσε πολύ πεινασμένο και στην τσέπη του δεν είχε παρά μόνο μερικές δεκάρες.
Έτσι, αποφάσισε ότι στο επόμενο σπίτι, θα ζητούσε λίγο φαγητό. Ωστόσο, έχασε το θάρρος του, όταν μια όμορφη νεαρή γυναίκα άνοιξε την πόρτα. Αντί για φαγητό, ζήτησε ένα ποτήρι νερό.
Η γυναίκα κοίταξε το αγόρι, κατάλαβε ότι ήταν ταλαιπωρημένο και πεινασμένο και αντί για νερό του έδωσε ένα ποτήρι γάλα. Το ήπιε μονορούφι και στη συνέχεια ρώτησε τη γυναίκα: «Πόσα σας χρωστάω;» «Δεν μου χρωστάς τίποτα» απάντησε εκείνη. «Η μητέρα μου με έχει διδάξει, να μην αποδεχόμαστε ποτέ χρήματα για την καλοσύνη που προσφέρουμε».
Το αγόρι ευχαρίστησε θερμά τη γυναίκα και συνέχισε την πορεία του. Ένοιωσε δυνατότερος, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, αφού η πίστη του στους ανθρώπους και στο Θεό, είχε γίνει ισχυρότερη με το περιστατικό αυτό.
" Αληθινή ιστορία : Ένα φτωχό αγόρι χτύπησε μια πόρτα για να ζητήσει φαγητό. Αυτός που του άνοιξε " …

Μια μέρα, ένα πολύ φτωχό αγόρι που πουλούσε μικροπράγματα από πόρτα σε πόρτα, για να πληρώνει τα εισιτήρια του για το σχολείο, ένοιωσε πολύ πεινασμένο και στην τσέπη του δεν είχε παρά μόνο μερικές δεκάρες.

Έτσι, αποφάσισε ότι στο επόμενο σπίτι, θα ζητούσε λίγο φαγητό. Ωστόσο, έχασε το θάρρος του, όταν μια όμορφη νεαρή γυναίκα άνοιξε την πόρτα. Αντί για φαγητό, ζήτησε ένα ποτήρι νερό.

Η γυναίκα κοίταξε το αγόρι, κατάλαβε ότι ήταν ταλαιπωρημένο και πεινασμένο και αντί για νερό του έδωσε ένα ποτήρι γάλα. Το ήπιε μονορούφι και στη συνέχεια ρώτησε τη γυναίκα: «Πόσα σας χρωστάω;» «Δεν μου χρωστάς τίποτα» απάντησε εκείνη. «Η μητέρα μου με έχει διδάξει, να μην αποδεχόμαστε ποτέ χρήματα για την καλοσύνη που προσφέρουμε».

Το αγόρι ευχαρίστησε θερμά τη γυναίκα και συνέχισε την πορεία του. Ένοιωσε δυνατότερος, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, αφού η πίστη του στους ανθρώπους και στο Θεό, είχε γίνει ισχυρότερη με το περιστατικό αυτό.

Χρόνια αργότερα, η υγεία της γυναίκας κλονίστηκε και η ζωή της έφθασε σε κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί του τοπικού ιατρείου, σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εκεί την ασθένειά της. Την παρέπεμψαν σε ιατρικό κέντρο μεγαλύτερης πόλης, όπου την εξέτασαν οι γιατροί και της έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις. Ο καθηγητής ιατρός, κλήθηκε να κάνει τη διάγνωση.

Όταν άκουσε το όνομα της πόλης απ’ όπου ήρθε η ασθενής, ένα περίεργο συναίσθημα τον έλουσε. Αμέσως σηκώθηκε και πήγε κάτω από την αίθουσα του νοσοκομείου στο δωμάτιό της, ντυμένος με τη στολή του γιατρού.

Την αναγνώρισε αμέσως. Πήγε πίσω στο δωμάτιο ιατρικών συσκέψεων αποφασισμένος να κάνει το καλύτερό δυνατόν, για να σώσει τη ζωή της. Από εκείνη την ημέρα έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην περίπτωση.

Μετά από ένα μακρύ αγώνα, η μάχη κερδήθηκε. Η ασθενής έγινε καλά.

Ο Δρ, ζήτησε από το γραφείο οικονομικού, να του προσκομίσουν τα έγγραφα του ασθενή και το λογαριασμό, για την τελική έγκριση.

Όταν έφθασε στα χέρια του ο λογαριασμός του ασθενή, τον κοίταξε και στη συνέχεια έγραψε κάτι στην άκρη του χαρτιού και τον έστειλε πίσω, για επίδοση στην ασθενή. Εκείνη φοβόταν να το ανοίξει. Ήταν σίγουρη, ότι θα έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα νοσηλείας της, μέχρι το τέλος της ζωής της.

Τελικά άνοιξε το φάκελο. Όπως διάβαζε το τιμολόγιο, μια φράση με μεγάλα γράμματα στο τέλος του χαρτιού, τράβηξαν την προσοχή της.

«Ολοσχερώς εξοφλημένο, με ένα ποτήρι γάλα» Από κάτω, υπήρχε η υπογραφή του καθηγητή ιατρού.

Θυμήθηκε!!! Δάκρυα χαράς πλημμύρισαν τα μάτια της και άρχισε να προσεύχεται.
«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, που η δική Σου αγάπη, έχει εξαπλωθεί και φωλιάσει στις καρδιές των ανθρώπων……..»

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από την ζωή του Δρ. Χάουαρντ Κέλι (1858-1943)
Χρόνια αργότερα, η υγεία της γυναίκας κλονίστηκε και η ζωή της έφθασε σε κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί του τοπικού ιατρείου, σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εκεί την ασθένειά της. Την παρέπεμψαν σε ιατρικό κέντρο μεγαλύτερης πόλης, όπου την εξέτασαν οι γιατροί και της έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις. Ο καθηγητής ιατρός, κλήθηκε να κάνει τη διάγνωση.

9 Φεβρουαρίου 2015

" Το αδύνατο γίνεται δυνατό " ...

" Το αδύνατο γίνεται δυνατό " ...
(Καζαντζάκης)
Πως να ….πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα.
Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους.
Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.
Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή ‘ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο και να ‘ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει : " Το αδύνατο γίνεται δυνατό ".
Καζαντζάκης : Απόσπασμα από το βιβλίο του «Ο Καπετάν Μιχάλης» ...


7 Φεβρουαρίου 2015

" Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι " ...


Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι' αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.
Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.
Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.
Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.
Δεν λένε "εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει", ούτε "πουλήθηκα για πέντε δεκάρες", γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.
Όταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.
Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι' αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά.
Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στο τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές. Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν. Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται " γερό μυαλό σε γερό κορμί ".


5 Φεβρουαρίου 2015

" Στο σταυροδρόμι της ζωής "

Στο σταυροδρόμι της ζωής ,κάθε ένας από εμάς ,κάποτε που θα φτάσει
Σε μια στιγμή, σε ένα λεπτό ,μια απόφαση που την ζωή του θα αλλάξει
Όταν θα φτάσεις ταξιδιώτη μου εκεί, και πρέπει δρόμο να διαλέξεις
Αυτόν που στην ζωή θα πορευτείς, σοφά για την ζωή σου να επιλέξεις
Δεξιά ο δρόμος του καλού, δύσβατος ,ανηφορικός στο τέλος όμως φωτεινός
Αριστερά σου του κακού, εύκολος , κατηφορικός, μια κατηφόρα δίχως φως
Μπροστά σου αχαρτογράφητος ,δικό σου δρόμο αν θέλεις να χαράξεις
Και πίσω σου η επιστροφή, αν φοβηθείς και θες άλλη φορά να δοκιμάσεις
Ο κάθε δρόμος της ζωής ,πάντα σε κάποιο τέλος ,νωρίς η αργά που φτάνει
Εκεί ο κάθε ένας μας θα δει ,σωστά και λάθη στην διαδρομή που έχει κάνει
Περπάτησε σωστά; Σήκωσε στην διαδρομή απελπισμένους που είχαν πέσει;
Η στους πεσμένους πάτησε, στον δρόμο της κατηφοριάς να έχει πρώτη θέση;
Στο τέλος της διαδρομής ,αυτοί που γνώρισες στον δρόμο ,εκεί σε περιμένουν
Αυτοί που φτάσαν πριν, μα….. κι όσοι συνάντησες και ακόμα τον διαβαίνουν
Και εσύ, τότε θα δεις αν χρόνια πριν στο σταυροδρόμι, δρόμο εδιάλεξες σωστά
Η για ένα λάθος μιας απόφασης στιγμής, μες τους αιώνες η ψυχή σου θα πονά;
Για αυτό διαβάτη της ζωής ,στο σταυροδρόμι της, όταν στην ώρα σου βρεθείς
Κράτα για αποσκευές ,όλα όσα ως τότε, με κόπους και θυσίες θα έχεις διδαχτεί
Στο σταυροδρόμι, κάθε δρόμος είναι μία επιλογή, έναν διαλέγεις και τρεις θα αφήσεις.
Σκέψου σωστά και μην βιαστείς. Σκέψου σοφά διαβάτη της ζωής προτού αποφασίσεις
Πατήρ Ιωάννης
" Στο σταυροδρόμι της ζωής " ...

Στο σταυροδρόμι της ζωής ,κάθε ένας από εμάς ,κάποτε που θα φτάσει
Σε μια στιγμή, σε ένα λεπτό ,μια απόφαση που την ζωή του θα αλλάξει

Όταν θα φτάσεις ταξιδιώτη μου εκεί, και πρέπει δρόμο να διαλέξεις
Αυτόν που στην ζωή θα πορευτείς, σοφά για την ζωή σου να επιλέξεις

Δεξιά ο δρόμος του καλού, δύσβατος ,ανηφορικός στο τέλος όμως φωτεινός
Αριστερά σου του κακού, εύκολος , κατηφορικός, μια κατηφόρα δίχως φως

Μπροστά σου αχαρτογράφητος ,δικό σου δρόμο αν θέλεις να χαράξεις
Και πίσω σου η επιστροφή, αν φοβηθείς και θες άλλη φορά να δοκιμάσεις

Ο κάθε δρόμος της ζωής ,πάντα σε κάποιο τέλος ,νωρίς η αργά που φτάνει
Εκεί ο κάθε ένας μας θα δει ,σωστά και λάθη στην διαδρομή που έχει κάνει

Περπάτησε σωστά; Σήκωσε στην διαδρομή απελπισμένους που είχαν πέσει;
Η στους πεσμένους πάτησε, στον δρόμο της κατηφοριάς να έχει πρώτη θέση;

Στο τέλος της διαδρομής ,αυτοί που γνώρισες στον δρόμο ,εκεί σε περιμένουν
Αυτοί που φτάσαν πριν, μα….. κι όσοι συνάντησες και ακόμα τον διαβαίνουν

Και εσύ, τότε θα δεις αν χρόνια πριν στο σταυροδρόμι, δρόμο εδιάλεξες σωστά
Η για ένα λάθος μιας απόφασης στιγμής, μες τους αιώνες η ψυχή σου θα πονά;

Για αυτό διαβάτη της ζωής ,στο σταυροδρόμι της, όταν στην ώρα σου βρεθείς
Κράτα για αποσκευές ,όλα όσα ως τότε, με κόπους και θυσίες θα έχεις διδαχτεί

Στο σταυροδρόμι, κάθε δρόμος είναι μία επιλογή, έναν διαλέγεις και τρεις θα αφήσεις.
Σκέψου σωστά και μην βιαστείς. Σκέψου σοφά διαβάτη της ζωής προτού αποφασίσεις

Πατήρ Ιωάννης

3 Φεβρουαρίου 2015

ΜΕΤΕΩΡΑ

Η Μονή Ρουσάνου και κάτω ο δρόμος που οδηγεί στο Καστράκι - Καλαμπάκας
Και ποιος δεν γνωρίζει την βραχοπολιτεία των Μετεώρων ;
Λέγεται , ότι είναι η δεύτερη κοιτίδα (εξαιτίας της κατοχής κωδίκων) του Χριστιανισμού στην Ελλάδα μετά την αυτοδιοίκητη (και κατά κάποιο τρόπο , αυτόνομη) Αθωνική Πολιτεία .
Το εντυπωσιακό «πέτρινο δάσος» των Μετεώρων υψώνεται ανάμεσα στα όρη της Πίνδου και των Αντιχασίων. Είναι ο απέναντι γείτονας του Κερκέτειου της αρχαιότητας και του Ασκληπιού , ο Κόζιακας της εποχής μας .
Οι επιβλητικοί πυργόσχημοι βράχοι εκτείνονται σε μια ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους περιοχή περίπου πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων όπου στην κορυφή τους χτίστηκαν πολλά Μοναστήρια μερικά (γύρω στα 7 με 8) διασώζονται μέχρι σήμερα .
Ένα από αυτά και η Μονή της Αγίας Βαρβάρας που είναι κτισμένη πάνω στο λίθο/βράχο Ρουσάνου (και για αυτό «Μονή Ρουσάνου») που την συναντάμε αμέσως μετά την Μονή του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και πάνω από τον ασφαλτωμένο δρόμο που οδηγεί με τον αριστερό κλάδο (κατά την ανάβαση) προς την Μονή Βαρλάαμ και την μεγάλη μονή του Σωτήρος που την λέμε και Μεγάλο Μετέωρο και κατά τον δεξιό κλάδο προς την Μονή της Αγίας Τριάδας και την Μονή του Αγίου Στεφάνου .
Ίσως το όνομά της να το οφείλει στο βράχο που από την δυτική πλευρά του είναι ξανθοκόκκινος , κοκκινωπός και στα Λατινικά , Roussus = Ρούσος = Ρουσάνος .
Η διαδικτυακή σελίδα της Μονής , εδώ : http://www.roussanou.gr/
(Εικόνες και εντυπώσεις από μια πεζοπορική βόλτα στη Μετεωρίτικη Λιθοπολιτεία την Κυριακή 18/1/2015)

1 Φεβρουαρίου 2015

Συγχώρεση: Υπόθεση προσωπική.

 Πόσο ψυχικό σθένος χρειάζεται η συγχώρεση και τι κρύβεται πίσω από μια συγγνώμη; Tι σημαίνουν και οι δύο αυτές λέξεις; Γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάτι μας κρατάει πίσω; " ...
Τον 18ο αιώνα ο άγγλος ποιητής Alexander Pope έλεγε ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό». Τρεις αιώνες μετά, ο Elton John τραγουδάει «η συγγνώμη είναι η πιο δύσκολη λέξη» (sorry seems to be the hardest word). Μπορεί οι δεκαετίες να περνούν, ωστόσο, όπως φαίνεται, η συγχώρεση και η συγγνώμη παραμένουν ακόμα κάτι δύσκολο. Τόσο μικρές λέξεις που μπορούμε με ευκολία να προφέρουμε όταν σκουντάμε κατά λάθος κάποιον στο δρόμο, αλλά την κρίσιμη ώρα «βγαίνουν» με δυσκολία. Τι σημαίνει, λοιπόν, η συγχώρεση και τι η συγγνώμη; Γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάτι μας κρατάει πίσω;
Συγχώρεση: Υπόθεση προσωπική.
Πολλοί πιστεύουμε ότι η συγχώρεση είναι κάτι που οφείλουμε να κάνουμε όταν αυτός που μας πλήγωσε τη ζητάει. Όμως, στην πραγματικότητα είναι μια υπόθεση πολύ πιο προσωπική. Δεν έχει να κάνει με τον άλλον, αλλά με εμάς, με τη δική μας ανάγκη να απαλλαγούμε από ένα φορτίο που μας βαραίνει και να κερδίσουμε ξανά την εσωτερική μας γαλήνη. Επίσης, δεν είναι πράξη δικαιοσύνης, γι’ αυτό μικρή σημασία έχει αν αυτός που μας πλήγωσε τιμωρήθηκε ή όχι. Στην ουσία, η συγχώρεση είναι μια πράξη ανακούφισης πρώτα από όλα για εμάς τους ίδιους, ενώ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η σχέση μας με αυτόν που μας πλήγωσε θα διορθωθεί.
Συγχωρώ σημαίνει ξεχνώ;
Κι όμως, «συγχωρώ» δεν σημαίνει «ξεχνώ». Αντίθετα, για να συγχωρέσουμε κάποιον πρέπει να θυμηθούμε ό,τι μας έκανε και να ασχοληθούμε με αυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να το αφήσουμε πίσω. Γι’ αυτό και η διαδικασία της συγχώρεσης χρειάζεται χρόνο και μεγάλη προσπάθεια.
Γιατί δεν συγχωρούμε;
Η άρνηση να συγχωρέσουμε τον «θύτη» είναι ένας τρόπος να του θυμίσουμε πόσο μας πλήγωσε, να του δείξουμε τι νιώθουμε όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε ανοιχτά. Όσο διατηρούμε, όμως, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, στερούμε από τον εαυτό μας τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την ενέργειά του με πιο εποικοδομητικό τρόπο για εμάς και τη σχέση μας αυτή. Μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, δεν εξελισσόμαστε και τελικά φθειρόμαστε. Φυσικά, το πόσο σημαντική είναι η σχέση με αυτόν που μας πλήγωσε καθορίζει και το πόσο μας επηρεάζουν τα συναισθήματά μας.
Αν η άρνησή μας να συγχωρέσουμε αφορά μόνο μία συγκεκριμένη σχέση, τότε ίσως έχουν προηγηθεί και άλλα γεγονότα που μας έχουν πληγώσει. Αν, πάλι, είμαστε άνθρωποι που δεν συγχωρούμε, τότε συσσωρεύουμε αρνητική ενέργεια, που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσει τη ζωή μας και τις σχέσεις μας. Επίσης, στην τελευταία περίπτωση, δεν συγχωρούμε ούτε τον εαυτό μας και είμαστε ιδιαίτερα απαιτητικοί από αυτόν, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να χαρούμε τη ζωή μας.
Μήπως ζητάμε εκδίκηση;
Αν αυτό που αναζητάμε είναι η εκδίκηση, τότε πάλι αρνούμαστε να αποδεσμευτούμε από ένα παρελθόν που μας βαραίνει και επιλέγουμε να το διατηρούμε ζωντανό μέσα από σκέψεις εκδίκησης. Έτσι, ξαναζούμε τον πόνο, αλλά αυτή τη φορά υπεύθυνοι για την πρόκλησή του είμαστε εμείς και η εμμονή μας. Αντί να εστιάζουμε σε πράγματα που θα βελτιώσουν τη ζωή μας, επιδιώκουμε μια ανακούφιση που δεν είναι ποτέ αρκετή και δεν μας αφήνει να βγούμε από τη θέση του «θύματος». Δίνουμε τη δύναμή μας στον άλλον, αφού με τις πράξεις του καθορίζει τη ζωή μας, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι και εμείς έχουμε ευθύνη.
Μπορεί να διδαχτεί;
Ένα παιδί που μεγαλώνει με γονείς που ξέρουν να συγχωρούν θα μάθει και εκείνο να συγχωρεί. Ωστόσο, αυτό που έχει αξία δεν είναι τόσο οι γονείς να μιλήσουν στο παιδί για την αξία της συγχώρεσης όσο το να την υποστηρίζουν με τις πράξεις τους. Οι πράξεις είναι αυτές που δίνουν ισχύ στο μήνυμά τους.
Ένας άλλος τρόπος για να μάθει κάποιος να συγχωρεί είναι να αναγνωρίσει με ποιον τρόπο επηρεάζουν τη ζωή του τα αρνητικά συναισθήματα που κρατάει μέσα του. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν θέλει να φθαρεί από αυτά, τότε θα επιλέξει να τα απελευθερώσει και να προχωρήσει με τη ζωή του.
Τι είναι η συγγνώμη;
Πέρα από τη συγχώρεση, υπάρχει και η «συγγνώμη», μια λέξη που φαίνεται εξίσου δύσκολο να την προφέρουμε, ενώ είναι ακόμα πιο δύσκολο το να την εννοούμε. Όταν ζητάμε συγγνώμη, στην ουσία αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ό,τι κάναμε ή είπαμε σε βάρος κάποιου άλλου. Η ανάληψη της ευθύνης αυτής συνδέεται με το αίσθημα της δύναμης και όχι της αδυναμίας, αφού προϋποθέτει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να μπούμε στη θέση του άλλου και να δείξουμε ευαισθησία. Η ενσυναίσθηση αποτελεί θεμελιώδη ανθρώπινη δεξιότητα και όσοι τη διαθέτουν δημιουργούν πιο αρμονικές σχέσεις. Όταν ζητάμε συγγνώμη από κάποιον, σημαίνει ότι μας ενδιαφέρει πραγματικά η σχέση που έχουμε μαζί του. Όμως, και η ειλικρίνεια είναι βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει η συγγνώμη θετικά, γι’ αυτό και αν ζητήσουμε συγγνώμη, αλλά εξακολουθήσουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο, αυτό δείχνει ότι δεν αναγνωρίζουμε πραγματικά τις συνέπειες των πράξεων μας και δεν νοιαζόμαστε ουσιαστικά για τα συναισθήματα των άλλων. Οι πράξεις μας είναι εκείνες που ενδυναμώνουν τον λόγο μας.
Γιατί είναι δύσκολο να τη ζητήσουμε;
Η καθημερινή εμπειρία δείχνει ότι το να ζητάμε ειλικρινά συγγνώμη είναι αρκετά δύσκολο. Γιατί; Κάποιοι θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ένδειξη αδυναμίας, ότι παραχωρούν στον άλλον την ισχύ. Όταν κάποιος λειτουργεί ανταγωνιστικά σε μια σχέση, θεωρεί σημαντικό να αισθάνεται ότι διατηρεί εκείνος τον έλεγχο. Ωστόσο, λόγος μπορεί να είναι και η απουσία επαφής με τα δικά μας συναισθήματα, καθώς αν δεν τα αναγνωρίζουμε, δεν μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου. Αποτρεπτικά λειτουργούν και τα έντονα συναισθήματα ενοχής, τα οποία δεν μας αφήνουν να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας και να επανορθώσουμε. Τέλος, υπάρχει και το ενδεχόμενο να μη ζητάμε συγγνώμη επειδή δεν έχουμε αντιληφθεί τις συνέπειες των πράξεών μας. Είναι, επομένως, σημαντικό σε μια σχέση το άτομο που έχει θιγεί να εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του.
Όταν δεν ζητάμε συγγνώμη, το μήνυμα που λαμβάνει κάποιος είναι ότι η σχέση μας μαζί του δεν είναι σημαντική. Η στάση αυτή μπορεί να του προκαλέσει θυμό, λύπη, πόνο, τα οποία επηρεάζουν τη σχέση μας και μπορεί να το απομακρύνουν από κοντά μας.
Τρεις μορφές συγγνώμης
Έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Maryland έδειξε πως υπάρχουν 3 μορφές συγγνώμης, που η καθεμία είναι αποτελεσματική ανάλογα με το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Η πρώτη περιέχει την έννοια της επανόρθωσης, η δεύτερη της κατανόησης και του συμμερισμού και η τρίτη της αναγνώρισης παραβίασης κανόνων. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η πρώτη είναι πιο αποτελεσματική με όσους είναι ατομιστές και υλιστές, η δεύτερη με ανθρώπους που ορίζουν τον εαυτό τους κυρίως μέσα από τις σχέσεις τους και η τρίτη με όσους ορίζουν τον εαυτό τους ως μέλη μιας ομάδας.
Τα στάδια της συγχώρεσης
1. Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τον πόνο που μας προκάλεσαν. Δεν είναι εύκολο να παραδεχτούμε ότι πληγωθήκαμε, γιατί συχνά πείθουμε τον εαυτό μας ότι όλα είναι καλά, ώστε να προστατευτούμε από δυσάρεστα συναισθήματα.
2. Πολλές φορές, όταν μας πληγώνουν, έχουμε την αίσθηση ότι κάπου φταίξαμε κι εμείς, ώστε να αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Οι ενοχές, όμως, δεν οδηγούν πουθενά.
3. Το στάδιο της θυματοποίησης είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, γιατί ο ρόλος του θύματος είναι πολύ «βολικός» και αποτελεί μια
καλή δικαιολογία για να μην αναλάβουμε ευθύνες.
4. Εξίσου σημαντικό είναι και το να εκφράσουμε την οργή μας. Ωστόσο, για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν που μας πλήγωσε, αρκεί να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε τον θυμό μας.
5. Έπειτα ακολουθεί το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Ούτε εδώ χρειάζεται να αναζητήσουμε τον θύτη και να του μιλήσουμε, εκτός και αν πρόκειται για κάποιο κοντινό σε εμάς πρόσωπο. Η συγχώρεση μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε αυτόν που μας έβλαψε.
6. Το τελευταίο στάδιο είναι αυτό της συγχώρεσης, το οποίο οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως μια εσωτερική λύτρωση.
_____________________________
~ Αναστασία Κλαδευτήρα - ψυχολόγος - οικογενειακή θεραπεύτρια.
Πηγή: vita.gr
" Πόσο ψυχικό σθένος χρειάζεται η συγχώρεση και τι κρύβεται πίσω από μια συγγνώμη; Tι σημαίνουν και οι δύο αυτές λέξεις; Γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάτι μας κρατάει πίσω; " ...

Τον 18ο αιώνα ο άγγλος ποιητής Alexander Pope έλεγε ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό». Τρεις αιώνες μετά, ο Elton John τραγουδάει «η συγγνώμη είναι η πιο δύσκολη λέξη» (sorry seems to be the hardest word). Μπορεί οι δεκαετίες να περνούν, ωστόσο, όπως φαίνεται, η συγχώρεση και η συγγνώμη παραμένουν ακόμα κάτι δύσκολο. Τόσο μικρές λέξεις που μπορούμε με ευκολία να προφέρουμε όταν σκουντάμε κατά λάθος κάποιον στο δρόμο, αλλά την κρίσιμη ώρα «βγαίνουν» με δυσκολία. Τι σημαίνει, λοιπόν, η συγχώρεση και τι η συγγνώμη; Γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάτι μας κρατάει πίσω; 

Συγχώρεση: Υπόθεση προσωπική.

Πολλοί πιστεύουμε ότι η συγχώρεση είναι κάτι που οφείλουμε να κάνουμε όταν αυτός που μας πλήγωσε τη ζητάει. Όμως, στην πραγματικότητα είναι μια υπόθεση πολύ πιο προσωπική. Δεν έχει να κάνει με τον άλλον, αλλά με εμάς, με τη δική μας ανάγκη να απαλλαγούμε από ένα φορτίο που μας βαραίνει και να κερδίσουμε ξανά την εσωτερική μας γαλήνη. Επίσης, δεν είναι πράξη δικαιοσύνης, γι’ αυτό μικρή σημασία έχει αν αυτός που μας πλήγωσε τιμωρήθηκε ή όχι. Στην ουσία, η συγχώρεση είναι μια πράξη ανακούφισης πρώτα από όλα για εμάς τους ίδιους, ενώ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η σχέση μας με αυτόν που μας πλήγωσε θα διορθωθεί. 

Συγχωρώ σημαίνει ξεχνώ;

Κι όμως, «συγχωρώ» δεν σημαίνει «ξεχνώ». Αντίθετα, για να συγχωρέσουμε κάποιον πρέπει να θυμηθούμε ό,τι μας έκανε και να ασχοληθούμε με αυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να το αφήσουμε πίσω. Γι’ αυτό και η διαδικασία της συγχώρεσης χρειάζεται χρόνο και μεγάλη προσπάθεια. 

Γιατί δεν συγχωρούμε;

Η άρνηση να συγχωρέσουμε τον «θύτη» είναι ένας τρόπος να του θυμίσουμε πόσο μας πλήγωσε, να του δείξουμε τι νιώθουμε όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε ανοιχτά. Όσο διατηρούμε, όμως, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, στερούμε από τον εαυτό μας τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την ενέργειά του με πιο εποικοδομητικό τρόπο για εμάς και τη σχέση μας αυτή. Μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, δεν εξελισσόμαστε και τελικά φθειρόμαστε. Φυσικά, το πόσο σημαντική είναι η σχέση με αυτόν που μας πλήγωσε καθορίζει και το πόσο μας επηρεάζουν τα συναισθήματά μας. 

Αν η άρνησή μας να συγχωρέσουμε αφορά μόνο μία συγκεκριμένη σχέση, τότε ίσως έχουν προηγηθεί και άλλα γεγονότα που μας έχουν πληγώσει. Αν, πάλι, είμαστε άνθρωποι που δεν συγχωρούμε, τότε συσσωρεύουμε αρνητική ενέργεια, που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσει τη ζωή μας και τις σχέσεις μας. Επίσης, στην τελευταία περίπτωση, δεν συγχωρούμε ούτε τον εαυτό μας και είμαστε ιδιαίτερα απαιτητικοί από αυτόν, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να χαρούμε τη ζωή μας. 

Μήπως ζητάμε εκδίκηση;

Αν αυτό που αναζητάμε είναι η εκδίκηση, τότε πάλι αρνούμαστε να αποδεσμευτούμε από ένα παρελθόν που μας βαραίνει και επιλέγουμε να το διατηρούμε ζωντανό μέσα από σκέψεις εκδίκησης. Έτσι, ξαναζούμε τον πόνο, αλλά αυτή τη φορά υπεύθυνοι για την πρόκλησή του είμαστε εμείς και η εμμονή μας. Αντί να εστιάζουμε σε πράγματα που θα βελτιώσουν τη ζωή μας, επιδιώκουμε μια ανακούφιση που δεν είναι ποτέ αρκετή και δεν μας αφήνει να βγούμε από τη θέση του «θύματος». Δίνουμε τη δύναμή μας στον άλλον, αφού με τις πράξεις του καθορίζει τη ζωή μας, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι και εμείς έχουμε ευθύνη. 

Μπορεί να διδαχτεί;

Ένα παιδί που μεγαλώνει με γονείς που ξέρουν να συγχωρούν θα μάθει και εκείνο να συγχωρεί. Ωστόσο, αυτό που έχει αξία δεν είναι τόσο οι γονείς να μιλήσουν στο παιδί για την αξία της συγχώρεσης όσο το να την υποστηρίζουν με τις πράξεις τους. Οι πράξεις είναι αυτές που δίνουν ισχύ στο μήνυμά τους. 

Ένας άλλος τρόπος για να μάθει κάποιος να συγχωρεί είναι να αναγνωρίσει με ποιον τρόπο επηρεάζουν τη ζωή του τα αρνητικά συναισθήματα που κρατάει μέσα του. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν θέλει να φθαρεί από αυτά, τότε θα επιλέξει να τα απελευθερώσει και να προχωρήσει με τη ζωή του. 

Τι είναι η συγγνώμη;

Πέρα από τη συγχώρεση, υπάρχει και η «συγγνώμη», μια λέξη που φαίνεται εξίσου δύσκολο να την προφέρουμε, ενώ είναι ακόμα πιο δύσκολο το να την εννοούμε. Όταν ζητάμε συγγνώμη, στην ουσία αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ό,τι κάναμε ή είπαμε σε βάρος κάποιου άλλου. Η ανάληψη της ευθύνης αυτής συνδέεται με το αίσθημα της δύναμης και όχι της αδυναμίας, αφού προϋποθέτει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να μπούμε στη θέση του άλλου και να δείξουμε ευαισθησία. Η ενσυναίσθηση αποτελεί θεμελιώδη ανθρώπινη δεξιότητα και όσοι τη διαθέτουν δημιουργούν πιο αρμονικές σχέσεις. Όταν ζητάμε συγγνώμη από κάποιον, σημαίνει ότι μας ενδιαφέρει πραγματικά η σχέση που έχουμε μαζί του. Όμως, και η ειλικρίνεια είναι βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει η συγγνώμη θετικά, γι’ αυτό και αν ζητήσουμε συγγνώμη, αλλά εξακολουθήσουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο, αυτό δείχνει ότι δεν αναγνωρίζουμε πραγματικά τις συνέπειες των πράξεων μας και δεν νοιαζόμαστε ουσιαστικά για τα συναισθήματα των άλλων. Οι πράξεις μας είναι εκείνες που ενδυναμώνουν τον λόγο μας. 

Γιατί είναι δύσκολο να τη ζητήσουμε;

Η καθημερινή εμπειρία δείχνει ότι το να ζητάμε ειλικρινά συγγνώμη είναι αρκετά δύσκολο. Γιατί; Κάποιοι θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ένδειξη αδυναμίας, ότι παραχωρούν στον άλλον την ισχύ. Όταν κάποιος λειτουργεί ανταγωνιστικά σε μια σχέση, θεωρεί σημαντικό να αισθάνεται ότι διατηρεί εκείνος τον έλεγχο. Ωστόσο, λόγος μπορεί να είναι και η απουσία επαφής με τα δικά μας συναισθήματα, καθώς αν δεν τα αναγνωρίζουμε, δεν μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου. Αποτρεπτικά λειτουργούν και τα έντονα συναισθήματα ενοχής, τα οποία δεν μας αφήνουν να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας και να επανορθώσουμε. Τέλος, υπάρχει και το ενδεχόμενο να μη ζητάμε συγγνώμη επειδή δεν έχουμε αντιληφθεί τις συνέπειες των πράξεών μας. Είναι, επομένως, σημαντικό σε μια σχέση το άτομο που έχει θιγεί να εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του. 

Όταν δεν ζητάμε συγγνώμη, το μήνυμα που λαμβάνει κάποιος είναι ότι η σχέση μας μαζί του δεν είναι σημαντική. Η στάση αυτή μπορεί να του προκαλέσει θυμό, λύπη, πόνο, τα οποία επηρεάζουν τη σχέση μας και μπορεί να το απομακρύνουν από κοντά μας. 

Τρεις μορφές συγγνώμης

Έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Maryland έδειξε πως υπάρχουν 3 μορφές συγγνώμης, που η καθεμία είναι αποτελεσματική ανάλογα με το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Η πρώτη περιέχει την έννοια της επανόρθωσης, η δεύτερη της κατανόησης και του συμμερισμού και η τρίτη της αναγνώρισης παραβίασης κανόνων. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η πρώτη είναι πιο αποτελεσματική με όσους είναι ατομιστές και υλιστές, η δεύτερη με ανθρώπους που ορίζουν τον εαυτό τους κυρίως μέσα από τις σχέσεις τους και η τρίτη με όσους ορίζουν τον εαυτό τους ως μέλη μιας ομάδας. 

Τα στάδια της συγχώρεσης

    1. Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τον πόνο που μας προκάλεσαν. Δεν είναι εύκολο να παραδεχτούμε ότι πληγωθήκαμε, γιατί συχνά πείθουμε τον εαυτό μας ότι όλα είναι καλά, ώστε να προστατευτούμε από δυσάρεστα συναισθήματα. 
    2. Πολλές φορές, όταν μας πληγώνουν, έχουμε την αίσθηση ότι κάπου φταίξαμε κι εμείς, ώστε να αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Οι ενοχές, όμως, δεν οδηγούν πουθενά. 
    3. Το στάδιο της θυματοποίησης είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, γιατί ο ρόλος του θύματος είναι πολύ «βολικός» και αποτελεί μια 
    καλή δικαιολογία για να μην αναλάβουμε ευθύνες. 
    4. Εξίσου σημαντικό είναι και το να εκφράσουμε την οργή μας. Ωστόσο, για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν που μας πλήγωσε, αρκεί να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε τον θυμό μας. 
    5. Έπειτα ακολουθεί το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Ούτε εδώ χρειάζεται να αναζητήσουμε τον θύτη και να του μιλήσουμε, εκτός και αν πρόκειται για κάποιο κοντινό σε εμάς πρόσωπο. Η συγχώρεση μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε αυτόν που μας έβλαψε. 
    6. Το τελευταίο στάδιο είναι αυτό της συγχώρεσης, το οποίο οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως μια εσωτερική λύτρωση. 
_____________________________

~ Αναστασία Κλαδευτήρα - ψυχολόγος - οικογενειακή θεραπεύτρια.
Πηγή: vita.gr

Μονή Κορώνης ή Κορώνας


Η ιστορία της Ιερής Μονής αρχίζει από το έτος 1123 , όταν , λέει , βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας (πολυταξιδεμένες οι εικόνες της) στο σημείο που κτίστηκε και η Μονή .
Είναι ένα εξαιρετικό σημείο θέασης , σε μια από τις πολλές ράχες των Αγράφων , απ΄ όπου αγναντεύει κανείς ένα πολύ μεγάλο μέρος του Θεσσαλικού κάμπου και ολόκληρη την Καρδίτσα που βρίσκεται κάτω από τα «πόδια» της .
Μονή Κορώνης  ή Κορώνας . 

Η ιστορία της Ιερής Μονής αρχίζει από το έτος 1123 , όταν , λέει , βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας (πολυταξιδεμένες οι εικόνες της) στο σημείο που κτίστηκε και η Μονή . 
Είναι ένα εξαιρετικό σημείο θέασης , σε μια από τις πολλές ράχες των Αγράφων , απ΄  όπου αγναντεύει κανείς ένα πολύ μεγάλο μέρος του Θεσσαλικού κάμπου και ολόκληρη την Καρδίτσα που βρίσκεται κάτω από τα «πόδια» της . 

Οι καλόγεροι με το λουκούμι στο χέρι γλύκαναν το στόμα μας και χάιδεψαν τα αυτιά μας εξιστορώντας την μακραίωνη παρουσία της Μονής που στεφανώνει μια ράχη του βουνού . Είναι μια βεράντα των Αγράφων προς τον Θεσσαλικό κάμπο . Από την τοποθεσία της (ως Στέμμα) των Αγράφων , έλαβε και το όνομα , «Κορώνα» (Μονή Κορώνης) .

Λέω την αμαρτία μου : όσες Μονές , μα όσες Μονές , έχω επισκεφτεί μέχρι σήμερα (εξάλλου γειτονιά μου είναι και η βραχοπολιτεία των Μετεώρων , για την οποία θα ξαναμιλήσουμε , ενώ την παρελθούσα Άνοιξη βρέθηκα στην Αθωνική Πολιτεία) πρόσεξα ότι όλες έχουν κτιστεί χάρη στις «ταξιδιάρικες όσο και θαυματουργές εικόνες» οι οποίες , ειρήσθω εν παρόδω , πάνε και κάθονται σε Καραούλια , σε ζηλευτά σημεία από άποψη Θέας αλλά και κοντά σε γόνιμα εδάφη . 
Όλες , μα όλες , απέκτησαν τα εδάφη τους με βασιλική βούλα . 
Η , εν λόγω Μονή , με Πατριαρχικό Συγίλλιο * . 
Και βρίσκονται όλες σε τόπους που κάνουν τον ταλαιπωρημένο αστό πολίτη να αναφωνήσει : 
«εδώ είναι η…ζωή» . 
Τυχαίο ;  

(Εικόνες και εντυπώσεις από την πεζοπορία της Κυριακής των Εκλογών στην περιοχή της Λίμνης Πλαστήρα / Έπεται συνέχεια με την Μετεωρίτικη «Μονή Ρουσάνου»)  .

* Συγγίλιο = Από την λατινική λέξη «Sigillum» = Πάσης φύσεως Αυτοκρατορικό Έγγράφο ή Επιστολή που πάνω της έφερε την μολύβδινη σφραγίδα (βούλα) του Αυτοκράτορα . Με Πατριαρχικά σιγγίλια , αναγνωρίζονταν ή ιδρύονταν μοναστήρια, επισκοπές, εκκλησιαστικές σχολές, τοπικές δικαιοδοσίες , ή υπαγωγές αυτών, όπως και μεταξύ επισκοπών καθώς επίσης και περιπτώσεις αφορισμών…
Αυτά . 

Η διαδικτυακή σελίδα της Μονής Κορώνης , εδώ : http://www.monikoronis.gr/
Οι καλόγεροι με το λουκούμι στο χέρι γλύκαναν το στόμα μας και χάιδεψαν τα αυτιά μας εξιστορώντας την μακραίωνη παρουσία της Μονής που στεφανώνει μια ράχη του βουνού . Είναι μια βεράντα των Αγράφων προς τον Θεσσαλικό κάμπο . Από την τοποθεσία της (ως Στέμμα) των Αγράφων , έλαβε και το όνομα , «Κορώνα» (Μονή Κορώνης) .
Λέω την αμαρτία μου : όσες Μονές , μα όσες Μονές , έχω επισκεφτεί μέχρι σήμερα (εξάλλου γειτονιά μου είναι και η βραχοπολιτεία των Μετεώρων , για την οποία θα ξαναμιλήσουμε , ενώ την παρελθούσα Άνοιξη βρέθηκα στην Αθωνική Πολιτεία) πρόσεξα ότι όλες έχουν κτιστεί χάρη στις «ταξιδιάρικες όσο και θαυματουργές εικόνες» οι οποίες , ειρήσθω εν παρόδω , πάνε και κάθονται σε Καραούλια , σε ζηλευτά σημεία από άποψη Θέας αλλά και κοντά σε γόνιμα εδάφη .
Όλες , μα όλες , απέκτησαν τα εδάφη τους με βασιλική βούλα .
Η , εν λόγω Μονή , με Πατριαρχικό Συγίλλιο * .
Και βρίσκονται όλες σε τόπους που κάνουν τον ταλαιπωρημένο αστό πολίτη να αναφωνήσει :
«εδώ είναι η…ζωή» .